เมโลดี้ นางร้ายในนิยายชายรักชาย

"อา นายเอกนิยายเรื่องนี้เนี่ยน่าสงสารจริงๆ ถูกยัยพี่สาวใจร้ายนั้น รังแกอีกแล้ว ฉันล่ะเกลียดนางที่มาแกล้งน้องเรนเดลของฉัน" ฉันนั่งไถนิยายวายในมือแล้วบ่นออกมา

มันเป็นนิยายวายที่กำลังเป็นที่นิยมในช่วงนี้ นายเอกเป็นลูกชายของดยุค ที่ฉลาดและน่ารัก แต่มักถูกนางร้ายที่เป็นพี่สาวบุญธรรมรังแกตลอด มีพระเอกที่เป็นเจ้าชายลำดับที่สามที่มีนิสัยอ่อนโยน สุภาพบุรุษและเป็นคนที่มีคุณธรรมน่ายกย่อง ฉันชอบความที่พระเอกเค้าเป็นคนที่ไม่ลำเลียง และให้เกียรติทุกคน นิยายเรื่องนี้ตัวฉันก็อ่านจบไปรอบนึงแล้วแต่มันก็สนุกมากจนต้องมาอ่านอีกรอบ

เมื่อมองไปที่นาฬิกาก็พบว่าเที่ยงเเล้วฉันจึงเดินออกจากบ้านไปร้านสะดวกซื้อที่อยู่ใกล้บ้านแล้วพบกับเด็กคนหนึ่งที่วิ่งไปที่กลางถนน

"ระวัง!!!"ฉันวิ่งเข้าไปเพื่อผลักเด็กคนนั้นให้เร็วที่สุด จนตัวเองล้มเสียเอง

เสี้ยววินาทีที่ตนเองเห็นรถสิบล้อขนาดใหญ่มีความคิดมากมายหลั่งไหลเข้ามาในหัว

‘ฉันยังไม่อยากตาย พ่อ แม่ หนูกลัว ยังมีอีกหลายอย่างเหลือเกินที่ยังไม่ได้ทำ ฉันยังไม่ได้เรียนจบมหาลัยเลย ยังไม่มีโอกาสเก็บเงินไปเที่ยวต่างประเทศ ยังไม่พร้อมที่จะกล่าวลาพ่อแม่ของฉัน ฉันพึ่ง20เอง ยังอยากอ่านนิยายที่ชอบอีกหลายๆรอบ ยังอยากมีความรัก ฉัน...กลัว’ 

-เปรี้ยง!!!-

ชั่วพริบตาที่ความรู้สึกเจ็บปวดเเล่นเข้ามา ทุกอย่างก็มืดดับลง เหลือเพียงความมืดมิด







เมื่อได้สติลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตนเองอยู่ในสถานที่ที่ไม่รู้จัก ทำไมถึงมาอยู่บ้านไม่สิห้องเช่าเล็กๆคลุกฝุ่นที่นี่ได้ มันทั้งเหม็นเเละสกปรก ทุกอย่างที่อยู่ภายในดูเกลื่อนกลาดราวคนคนที่อาศัยอยู่ที่นี่ทำลายทุกอย่าง

"ที่ไหนกัน ทำไมฉันถึงมาอยู่ตรงนี้" ฉันพึมพำเบาๆแล้วพบว่าตนเองมีเสียงที่เล็กมากๆราวกับเสียงของเด็กน้อยตัวเล็ก ฉันมองไปร่างกายของตนเองมันทั้งเล็กและดูมอมแมมราวกับลูกแมวคลุกฝุ่น 

‘ทำไมล่ะ ทำไมร่างกายของฉันมันเล็ก เสียงก็เหมือนเด็ก’ ตัวฉันรีบวิ่งไปหากระจกที่ไหนก็ได้ในที่แห่งนี้

"!!!"สิ่งที่ฉันพบคือตัวเองที่หน้าตาเปลี่ยนไปอย่างมาก ทำไมผมของฉันจึงมีสีชมพู ทำไมดวงตาของฉันจึงมีสีฟ้า ทำไมถึงมีร่างกายเป็นเด็กอายุราวๆ5ขวบ

-----------------------------------------